Πρώτος στη μάχη πρώτος και στη θανή ο Παύλος Μελάς....
Ο ηρωϊκός θάνατός του που σημειώνεται πολεμώντας γενναία στις 13 Οκτωβρίου 1904 στη Σιάτιστα, ηλεκτρίζει και θεριεύει τη φλόγα του καθήκοντος. Η αυτοθυσία του δεν απέβη επί ματαίω και όπως ο ίδιος είχε προβλέψει "ότι το αίμα ενός ανδρός εάν ποτίσει το χώμα της Μακεδονίας, θα εξυπνήσωσι οι κοιμώμενοι και θα εγκαρδιοθώσι οι τρομοκρατημένοι" έγινε πραγματικότης.
Η Λαϊκή Μούσα με το παρακάτω ποίημα που αναφέρεται στο βιβλίο (Γ.Α.Λ. Η κατά της Μακεδονίας επιβουλή)και γίνεται το τραγούδι των ανταρτών μέχρι το 1908, ψάλλει τον ένδοξο χαμό του Παύλου Μελά.
Ο ηρωϊκός θάνατός του που σημειώνεται πολεμώντας γενναία στις 13 Οκτωβρίου 1904 στη Σιάτιστα, ηλεκτρίζει και θεριεύει τη φλόγα του καθήκοντος. Η αυτοθυσία του δεν απέβη επί ματαίω και όπως ο ίδιος είχε προβλέψει "ότι το αίμα ενός ανδρός εάν ποτίσει το χώμα της Μακεδονίας, θα εξυπνήσωσι οι κοιμώμενοι και θα εγκαρδιοθώσι οι τρομοκρατημένοι" έγινε πραγματικότης.
Η Λαϊκή Μούσα με το παρακάτω ποίημα που αναφέρεται στο βιβλίο (Γ.Α.Λ. Η κατά της Μακεδονίας επιβουλή)και γίνεται το τραγούδι των ανταρτών μέχρι το 1908, ψάλλει τον ένδοξο χαμό του Παύλου Μελά.
Σαν τέτοια ώρα στο βουνό ο Παύλος πληγωμένος
μες το νερό του αυλακιού ήτανε ξαπλωμένος.
Για σύρε Δήμο μου πιστέ στην ποθητή πηγή μου
και φέρε μου κρύο νερό να πλύνω την πληγή μου.
Σταλαγματιά το αίμα μου για σε, Πατρίς, το χύνω
για να'χεις δόξα και τιμή να λάμπεις σαν το κρίνο.
Δεν κλαίω τη λαβωματιά, δεν κλαίω και το βόλι
μον' κλαίω που με άφησε η συντροφιά μου όλη.
Παύλου Μελά το όνειρο κι' η μόνη του μανία
ήταν μη μείνει Βούλγαρος μες τη Μακεδονία.
Παύλος Μελάς κι' αν πέθανε τ' αδέλφια του θα ζήσουν
αυτά θα πολεμήσουνε τη Βουλγαριά να σβύσουν.
( Μνήμη στον γενναίο Ανθυπολοχαγό του πυροβολικού
Παύλο Μελά 13 Οκτωβρίου 2017 )
μες το νερό του αυλακιού ήτανε ξαπλωμένος.
Για σύρε Δήμο μου πιστέ στην ποθητή πηγή μου
και φέρε μου κρύο νερό να πλύνω την πληγή μου.
Σταλαγματιά το αίμα μου για σε, Πατρίς, το χύνω
για να'χεις δόξα και τιμή να λάμπεις σαν το κρίνο.
Δεν κλαίω τη λαβωματιά, δεν κλαίω και το βόλι
μον' κλαίω που με άφησε η συντροφιά μου όλη.
Παύλου Μελά το όνειρο κι' η μόνη του μανία
ήταν μη μείνει Βούλγαρος μες τη Μακεδονία.
Παύλος Μελάς κι' αν πέθανε τ' αδέλφια του θα ζήσουν
αυτά θα πολεμήσουνε τη Βουλγαριά να σβύσουν.
( Μνήμη στον γενναίο Ανθυπολοχαγό του πυροβολικού
Παύλο Μελά 13 Οκτωβρίου 2017 )
Σχολιάστε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου