Είναι
ώρες παγωμένη και ανοιχτή η εδώ, σελίδα.Είπα απ' την αρχή πως την ξαν'
άνοιξα βιαστικά, από θέμα χρόνου και υποχρεώσεων μου, γιατί έπρεπε. Δεν
πρόλαβα να είμαι σωστή, ούτε να επικοινωνήσω, έστω και ιδιαίτερα με
όλους σας. Η αλήθεια είναι πως, περισσότερο ζητάω τον λόγο τηλεφωνικώς,
από παρεξηγηθέντες φίλους, είτε γιατί με διέγραψαν, είτε για καλά ή κακά
νέα τους που δεν ήξερα, και θεώρησα επείγον να μιλήσουμε. Η αλήθεια
είναι πως εμείς οι άνθρωποι (και φίλοι), κρίνουμε εύκολα
τους άλλους και δεν λύνουμε τυχόν παρεξηγήσεις στην ώρα τους! Μέγα
λάθος, κυρίως και δικό μας, εκτός αν δεν μας νοιάζει, αν θα παραμείνουν
στη ζωή μας. Είμαστε εγωιστές, σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτούλη μας, το
κουπί που τραβάμε εμείς, χωρίς να αναρωτιόμαστε, αν και οι φίλοι μας
τραβούν πιο δύσκολο... Στεναχωρέθηκα πολύ αυτές τις μέρες, δεν το
συζητάω, καθόλου! Ξέρω ότι πίσω απ' τα κουμπάκια, υπάρχουν άνθρωποι!
Άνθρωποι που δεθήκαμε για χ λόγους. Δίνει ο καθένας μας, ότι μπορεί και
έχει, όταν μπορεί. Αν μας ζητηθεί βοήθεια και δεν την δώσουμε,
απομακρυνόμαστε, γιατί τότε λέμε, τον (ή την) Τάδε, τον δοκίμασα και δεν
είναι εντάξει. Εν ολίγοις: Όσοι με ξέρουν σε βάθος, όσοι με εκτιμούν
επί της ουσίας, όσοι θέλουν με την καρδιά τους να γνωριστούμε
περισσότερο, έχει καλώς. Αλλιώς, δεν έχει νόημα να αλληλοπληγωνόμαστε.
Να είμαστε ΚΑΛΑ! Η ζωή μας έχει διδάξει πως οι φίλοι είναι πολύτιμοι
μεν, λιγοστοί δε, οπότε, μην παίζουμε με δυνατά συναισθήματα στο πάρτυ
του Φεις, ούτε για το φαίνεσθε, ούτε γιατί είμαστε εγωιστές, κ.λ.π.
Παρακαλώ πολύ, όσους ενοχλώ, κι όσους νομίζουν ότι ενοχλούμαι, να
αποχωρίσουν μόνοι τους απ' αυτή την σελίδα. Κι αν νομίζουν λάθος, αυτό
είναι δική μου αποτυχία. Δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω, να
αλλάξει.Υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμώ βαθύτατα και το ξέρουν, άσχετα αν
έχω καιρό να επικοινωνήσω μαζί τους.Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, οι
συνθήκες, σίγουρα. Να μην το κουράζω, μιλώντας, γενικώς. Νιώθω πως
ωρίμασα πολύ, έχω στα χέρια μου ένα δυνατό όπλο επικοινωνίας, θέλω να
φανεί και χρήσιμο, τόσο σε μένα, όσο και σε άλλους. Σας ζήτησα χρόνο απ'
την αρχή, δίνω και σε σας τον ανάλογο. Ο χρόνος είναι πολύτιμος για
όλους μας! Ίσως, ότι πιο ακριβό έχουμε! Ακόμα και ο χαβαλές, θέλει τα
ταίρια του! (Με συγχωρείτε, προέκυψε! Άνοιξα ένα κλειστό σπίτι, είναι
θέμα ανάσας!)
***
***
...Όταν
έρχομαι στο Φεις, εκτός απ' τους ζωντανούς φίλους, που συναντώ, μαθαίνω
και για την δικαίωση ή αδικία των Φευγάτων Φίλων μου, κι εκεί,
αναλόγως, αντιδρώ. Χαρά ή λύπη, πάντως με βγάζουν άρον - άρον. Χθες πήρα
χαρά. Σήμερα λύπη. Δε ζυγίζονται, διαφέρουν, παρόλο που η χαρά είχε
μέσα της λύπη και η λύπη περιείχε και χαρά. Μη σου τύχει, γενικώς, να
ζυγίσεις! Καλημέρα, Καλή συνέχεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου