Ανάσες.
Ώρες ξύπνια και προβληματισμένη, μετά από ένα όνειρο.
Ένα χρόνο τώρα, απορούσα γιατί ο Γιάννης, σιώπησε.
Ήξερα πως ήταν εύκολο να μου "μιλήσει", με άλλον τρόπο, μα δεν το έκανε.
Έτσι κατέληξα, εύκολα, πως δεν ήμουν τόσο φίλη, γι' αυτόν και στενάχωρα, το δέχτηκα!
Κι ήρθε πριν λίγες ώρες, να με τινάξει στον άερα!
Γρίφος "όνειρο", δεν θα το γράψω, έφερα κύρια σημεία με γκουγκλ - φώτο.
Αφάνταστα στεναχωρημένος ο Φίλος μου, εύχομαι αυτές οι πέτρες που ξεφόρτωνε... να γίνουν λουλούδια του, εδώ, κάτω στα γήινά μας!...
...Δεν ξέρω, Αθάνατε Φίλε μου, αν θέλει "κράτημα" κι εκεί, κράτα γερά και πάλι, Φίλε μου!
Τ' αγγίζω γιατί μόλις πέτυχα (πριν 6 λεπτά)την πρώτη δημοσίευση του εξωφύλλου του Γιάννη Τσίγκρα, απ' τον κύριο Λαλιώτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάριν Της Λαμπρινής, απόψε, δεν αλλάζω ανάρτηση.
Μ' έσφιξε το όνειρο του Γιάννη...!
Κάτι τον στεναχωρεί. Ίσως η καθυστέρηση, ίσως κάτι άλλο.
Με το ΚΑΛΟ να βγει, να ζωντανέψουν τα λόγια του!
Ξαν' άνοιξα σήμερα τα σχόλια, γιατί ο Γιάννης, εκεί που δεν εμφανίζονταν στον ύπνο μου, απόψε ήρθε για δεύτερη φορά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχε ανοίξει τάχα, ένα δικό του γραφείο. Με έναν βοηθό, ανέβαζε ντοσιέ στα ράφια. Είπα πως θα βοηθήσω κι εγώ, αφού τελειώσω ένα κείμενο για κείνον, που όμως δεν έβγαινε, πολλά τα τεχνικά εμπόδια.
Ήταν και η γάτα μου στο όνειρο, με είχε ακολουθήσει και δεν ήξερα πως να την πρωστατέψω και να την κρύψω απ' την κίνηση.
Ο Γιάννης ήταν όμορφα ντυμένος, εν κινήσει (με τα ράφια), αδυνατισμένος πολύ, μα δυνατός!
Μετά ανακάλυπτα κι άλλους εκεί, εγώ όλο και αργούσα να βοηθήσω, κάτι έψαχνα, είχα και το γατί, ο Γιάννης είπε: "θα με βοηθήσει μετά, η Κατερίνα", ο μόνος που με κατανοούσε.
Οι άλλοι (που ήταν παλιοί συνάδελφοί μου! δεν τους είχα ξαναονειρευτεί), με ανέχτηκαν τελικά, χάρη του Γιάννη!
Είχε και Γιώργο το όνειρο, είναι γρήγορο. Θα δείξει, αν κάτι είχε να πει, σαν όνειρο, απλά, καταγράφω μέρος του, γιατί το ξεχωρίζω απ' τ' άλλα, τα συνηθισμένα.
Η ανάρτηση που έλεγα είναι εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://enetei2017.blogspot.gr/2017/11/blog-post_386.html
Πήγα στην σελίδα του Λαλιώτη, δεν είδα κάτι νεότερο, υπομονή!
ΑπάντησηΔιαγραφή...Είχε και β' μέρος! Τάχα φωτογράφιζα ένα παράξενο κτίριο- όμορφο σχετικά, κι εκεί στην είσοδο, πριν ανεβείς τις σκάλες, είχε κάτι σαν συντριβάνι, κι εκεί χαμηλά, είχε μια άσπρη σκόνη.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εδώ να προσέχεις", μου είπε κάποιος "γιατί είναι η σκόνη απ' την αποτέφρωση του Γιάννη."
"Μα είναι δυνατόν; Ο Γιάννης δεν ήθελε να καεί!" φώναξα, κι έψαχνα να βρω τρόπο, πως θα την μαζέψω!
Φυσικά, εκεί, ξύπνησα για τα καλά!
Τί σου είναι, κάποια όνειρα!
Κι εδώ η εξέλιξη:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://gefiramila.blogspot.gr/2018/01/blog-post_683.html