ΠΡΩΗΝ

ΠΡΩΗΝ!
Είναι μια λέξη που μου στάθηκε, σαν καρφί στην καρδιά, αυτές τις μέρες.
Πασίγνωστη λέξη, κυκλοφορεί ευρέως, όλοι έχουν σηνηθήσει την σημασία της και την αλήθεια της, εκτός από μένα!
Δεν την άκουγα στον κύκλο μου, δεν την έλεγα, δεν την ένιωσα ποτέ, ούτε στης ψυχής τα χείλη μου, αυτό δε σημαίνει όμως, πως αοράτως, δεν με είχε τυλίξει!
Ναι, αυτή η τόσο ξένη για μένα έκφραση, όσο κι αν πόνεσε, λέει αλήθεια!
Ναι, τυπικά σ' αυτή την ζωή, υπάρχει ένα "πρώην"!
Πρώην γαμπρός, πρώην νύφη, πρώην συμπέθερος, πρώην κουνιάδος, πρώην φίλος, μπορείς να πεις!
Πρώην αδελφός, παιδί, μάνα, πατέρας, δεν υπάρχει!
Για μένα γενικώς, δεν υπάρχει πρώην, στους αγαπημένους!
Πάγωμα, μπορεί. Απ' τ' άλλο, όχι!

Σταθερά θα αγαπώ, όσο αγαπώ και νυν και αεί, ανθρώπους που αγάπησα, θα νοιάζομαι, θα εύχομαι και θα προσεύχομαι γι' αυτούς, είτε φαίνεται, είτε όχι!

"Σε πόνεσε τόσο το "πρώην", μετά από 27 χρόνια; Δεν σε πιστεύω!"

"Μη με πιστέψεις, δεν είναι αυτό το θέμα μου.
Στην αλήθεια μου να σταθείς, πως η αγάπη μου για όποιον, δεν έχει ημερομηνία λήξεως, από κανένα νόμο και χαρτί."

Δεν το συνεχίζω, κράτημα στιγμής ήθελα να κάνω, όχι ν' αποδείξω πως μια τόσο μικρή λέξη, μπορεί να είναι αφάνταστα σκληρή και να γράψει από μόνη της, ολόκληρο βιβλίο, από οποιονδήποτε συγγραφέα, ταλαντούχο ή ατάλαντο, την νοιώσει!

ΥΓ.Φυγή και γρήγορη, γνωστόν! ΄Άνευ διορθώσεων.