Το πρώτο κυκλάμινο του 2017

Σκέψου να τ' αγαπάς.
Σκέψου να είναι σήμα σου.
Σκέψου να γίνεται όνομά σου.
Σκέψου να είναι το Σημάδι σου και να περιμένεις πάνω από χρόνο να το δεις και πολύ περισσότερο χρόνο, δε, να μιλήσεις γι' αυτό!
Σκέψου, πολλά σκέψου, εγώ να σημειώσω μόνο, πως δεν τα έψαξα.
Ειδικά φέτος, θέλησα, εκείνα να με βρουν, όποτε!
Κι εκεί ήταν η χαρά και με εισαγωγικά αυτή η "χαρά".

Τα πρωτοείδα σε φιλικό σπίτι. Τα χαιρέτησα φωτογραφίζοντάς τα, με εσωτερικό δακρυσμένο φακό...
Πολύ αργότερα, όταν ήρθε η αγαπημένη γειτόνισσα, έκοψα ένα και τότε η φωτο-εξωτερική μηχανή, πήρε τον "λόγο".

Πολύ αργότερα, έσκυψα στις δικές μου κρυφές γωνιές, με αγωνία. Δεν ήξερα αν με περίμεναν... κι ήταν εκεί, όπως πάντα!
Απλά, εγώ δεν τα είχα ψάξει.
...Και δεν, γιατί απλά, δεν θα άντεχα το δικό τους "δεν"!

Κι εκεί:

(Δυστυχώς η συνέχεια των εκεί, ήταν άδοξη, απ' την μεγάλη πατούσα του άντρα μου, στην προσπάθειά του να κλαδέψει... Τα τσαλαπάτησε... Ακόμα με πονάει, άστο!)


...Κι ύστερα, το ταξίδεψα το πρώτο μου για το 2017, Ζαγοριανό κυκλάμινο!

Ο Ταχυδρόμος λέει την ημερομηνία, πέρα απ' τις ειδήσεις του, στο Χορευτό.
Κι ύστερα, οι βουνοπλαγιές ήταν γεμάτες, γύρισα σπίτι με πολλά! και τόσο χαρούμενη! (αν και δεν τα κόβω εύκολα πια, όπως παλιά!)

Στου Ρήγα...