"ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ, Σοφία και ΕΙΣ ΑΝΩΤΕΡΑ"!!!
***
***
***
Σοφία Κολοτούρου - Η τρίτη γενιά - Ποίηση
***
Δεν ξέρω από που να αρχίσω απόψε. Προφανώς έχω κατακλυστεί από μηνύματα και νιώθω απίστευτα ευγνώμων για την σκέψη σας και την αγάπη σας. Είναι κάτι μέρες στη ζωή μας που ο χρόνος συμπυκνώνεται, συμβαίνουν όλα μαζί και αποκτούν όλα συμβολισμούς ιδιαίτερους.
Να, σήμερα, 2 του μηνός, έχουμε επέτειο γνωριμίας με τον Νίκο: 16 χρόνια μαζί. Ηρθε και η αναγγελία του βραβείου με απροσδόκητο τρόπο (μας συνδέσανε με Κάιρο, κυριολεκτικά, αφού ο πρώτος που μας το ανάγγειλε ήταν ο αγαπημένος μας φίλος ποιητής και διευθυντής του πολιτιστικού κέντρου Καϊρου, ο Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος. ) Ο Χρίστος, λοιπόν, είναι από τους πρώτους φίλους ποιητές που γνωρίσαμε στην κοινή μας ζωή με τον Νίκο, αφού τον γνωρίσαμε το πρώτο καλοκαίρι που κάναμε διακοπές μαζί. Και μάλιστα όχι απλές διακοπές. Ο Χρίστος και ο Νίκος κέρδισαν σε ένα διαγωνισμό ποίησης που έγινε στην Λευκίμμη της Κέρκυρας το 2002 (εγώ όχι, ούτε καν: παρευρέθηκα ως συνοδός! )
Περάσαμε ωστόσο ένα αξέχαστο Σαββατοκύριακο, όπως όφειλαν να είναι τα προ κρίσης χρόνια που ήμασταν και αρκετά νέοι. Ο Χρίστος κατάφερε αν και από μακριά να είναι ωσεί παρών μέσω του φβ και να παρακολουθεί την πορεία μας, όπως κι εμείς τη δική του. Γι αυτό και μια και εκείνος μας είπε τα νέα, οφείλω να του αφιερώσω αυτό που έγραψα αυθόρμητα νωρίτερα απόψε.
Η συλλογή όμως, το βραβείο, όπως και η κοινή μας ζωή είναι φυσικά αφιερωμένα στον Νίκο. Που είναι δίπλα μου αδιαλλείπτως εδώ και 16 συναπτά έτη. Που ξεκινήσαμε την κοινή μας ζωή με ένα βραβείο ποίησης που πήρε εκείνος και από τότε πορευόμαστε στη ζωή ο ένας με τη χαρά του άλλου. Που ο άλλος εκλεκτός μας φίλος ο Γιώργος Χ. Θεοχάρης σαν να το ήξερε και να το είχε προβλέψει έχει καλέσει και τους δυο μας για παρουσίαση από κοινού στα Ασπρα Σπίτια Βοιωτίας στις 13/12.
Από κει και πέρα έχω τόσες οφειλές: στον εκδοτικό μου οίκο, στους ανθρώπους που με παρουσίασαν όλα αυτά τα χρόνια, τόσο στην ποίηση όσο και στα πεζά μου. Στους ανθρώπους που με στηρίζουν στον αγώνα της κώφωσης. Συγχωρέστε με επειδή είναι λίγο αργά ήδη για να αναφέρω ονόματα έναν προς έναν. Δεν ξεχνώ κανέναν όμως.
Δεν ήταν εύκολο και δεν είναι εύκολο, κυρίως γιατί όταν γεννιέται ένας κουφός άνθρωπος οι περισσότεροι προβλέπουν ότι δεν θα κάνει πολλά πράγματα στη ζωή του και κυρίως ότι δεν θα κάνει κάποια συγκεκριμένα πράγματα στη ζωή του, για παράδειγμα να γίνει γιατρός ή να γράψει ποίηση.
Ελπίζω τα επόμενα χρόνια να συνεχίσω να κάνω και άλλα πράγματα που έχουν προβλέψει ότι δεν θα μπορέσω να κάνω. Είμαστε ποιητές σημαίνει κυνηγάμε το αδύνατο, για να παραφράσω το γνωστό σύνθημα.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους.
Θα προσπαθήσω να απαντήσω αύριο σε όλα τα μηνύματα.
ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΣΙΒΑ
Στον Χρίστο Γ. Παπαδόπουλο
Η είδηση ήρθε όπως έπρεπε να ’ρθει:
από το Κάιρο κι απ’ το ναό της Σίβα.
Κουφό κορίτσι που αγαπάς τη μετρική,
χρόνια σε διάλεξε η ποίηση για ντίβα.
από το Κάιρο κι απ’ το ναό της Σίβα.
Κουφό κορίτσι που αγαπάς τη μετρική,
χρόνια σε διάλεξε η ποίηση για ντίβα.
Κουφό κορίτσι που αγαπάς τη μετρική
κι ο μεσοπόλεμος ζει σ’ όλα τα όνειρά σου,
από μικρή σου λέγανε "δεν γράφουν οι κουφοί"
κι από νωρίς σου ψαλιδίζαν τα φτερά σου.
κι ο μεσοπόλεμος ζει σ’ όλα τα όνειρά σου,
από μικρή σου λέγανε "δεν γράφουν οι κουφοί"
κι από νωρίς σου ψαλιδίζαν τα φτερά σου.
Από μικρή σου λέγανε "δεν γράφουν οι κουφοί" -
τάχα δεν ξέρουν να μετράν και ν’ απαγγέλουν.
Σου σκίζαν, σου πετάγανε και τ’ άγραφο χαρτί
και σου εξηγούσανε εκείνοι πως σε θέλουν.
τάχα δεν ξέρουν να μετράν και ν’ απαγγέλουν.
Σου σκίζαν, σου πετάγανε και τ’ άγραφο χαρτί
και σου εξηγούσανε εκείνοι πως σε θέλουν.
Σου σκίζαν, σου πετάγανε και τ’ άγραφο χαρτί -
αλλά το μέσα σου ρυθμό ποιος φυλακίζει;
Τη μυστική που σου ’στελνε ο κόσμος μουσική
σ’ ένα σολφέζ που εσύ τ’ ακούς και που σ’ ορίζει.
αλλά το μέσα σου ρυθμό ποιος φυλακίζει;
Τη μυστική που σου ’στελνε ο κόσμος μουσική
σ’ ένα σολφέζ που εσύ τ’ ακούς και που σ’ ορίζει.
Τη μυστική που σου ’στελνε ο κόσμος μουσική
πολύ προσπάθησες να επικοινωνήσεις.
Κουφό κορίτσι που αγαπάς τη μετρική
στην έρημο είδαν στο μαντείο τις ειδήσεις.
πολύ προσπάθησες να επικοινωνήσεις.
Κουφό κορίτσι που αγαπάς τη μετρική
στην έρημο είδαν στο μαντείο τις ειδήσεις.
1/12/2017
σε γιορτινή διάθεση.
Καλημέρα σε όλους και ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς για τις ευχές σας.
Σαν σήμερα όμως πριν από δεκάξι χρόνια η Sofia ήρθε στη ζωή μου ως απάντηση στις προσευχές μου. Το άλλο μου μισό που αναζητούσα σε όλη μου την ζωή. Από τότε περάσανε δεκάξι γλυκά,πανέμορφα, δημιουργικά (αλλά και δύσκολα τα πιο πολλά) χρόνια, που σφυριλατούνται καθημερινά με αγάπη, φροντίδα και νιάξιμο.
Σαν σήμερα λοιπόν...
Σαν σήμερα θυμάμαι στη ζωή μου
πως ήρθε σαν ευχή, σαν προσμονή
σαν κάτι που συνήθως μου αργεί-
μια λάμψη να φωτίσει το κελί μου.
πως ήρθε σαν ευχή, σαν προσμονή
σαν κάτι που συνήθως μου αργεί-
μια λάμψη να φωτίσει το κελί μου.
Σαν σήμερα πρωτόδα τα όνειρά μου
να παίρνουνε στα μάτια μου μορφή
σαν ποίημα που ζητάει να γραφεί
να παίρνει τα σκοτάδια μακριά μου.
να παίρνουνε στα μάτια μου μορφή
σαν ποίημα που ζητάει να γραφεί
να παίρνει τα σκοτάδια μακριά μου.
Σαν σήμερα μπορούσα να ελπίζω
να πιάσω το κουβάρι από την αρχή
σαν ήλιος που ανατέλλει κάθε αυγή
στα μάτια της βαθιά να καθρεπτίζω.
να πιάσω το κουβάρι από την αρχή
σαν ήλιος που ανατέλλει κάθε αυγή
στα μάτια της βαθιά να καθρεπτίζω.
Σαν σήμερα μηνύματα σε τοίχους
που τα ‘βρισκα κρυμμένα στη ρωγμή
των χρόνων μου που είχανε χαθεί
μακριά απ΄ της αγάπης μας τους ήχους.
που τα ‘βρισκα κρυμμένα στη ρωγμή
των χρόνων μου που είχανε χαθεί
μακριά απ΄ της αγάπης μας τους ήχους.
* (περσινό ποιηματάκι μου)
Όπως καταλαβαίνετε η χαρά της βράβευσης με το κρατικό βραβείο ποίησης στη Σοφία, ήρθε πάνω στη χαρά της επετείου μας.
Sweet Sixteen για εμάς και χρόνια μας πολλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου