Ο χρήστης ARKAS -The Original Page κοινοποίησε τη δημοσίευση της Angela Philips.
Απο σελίδα φίλης της σελίδας μας.
Angela PhilipsΟ ΑΡΚΑΣ
Ο Αρκάς είναι ο μεγάλος άγνωστος της Ελληνικής γελοιογραφίας.
Όλοι έχουμε περιέργεια να μάθουμε ποιός είναι.
Τον αγαπήσαμε και εξακολουθούμε να τον αγαπάμε.
Έπαψαν προσφάτως να τον αγαπούν τα προκατειλημμένα κομματόσκυλα της
αναμονής για διορισμό ή κομματικής κατεύθυνσης ΕΣΠΑ, ή κάποιας κρατικής
παροχής τέλος πάντων σε οποιαδήποτε μορφή, όμως μόνον λόγω
παρεξήγησης.
Ο Αρκάς, εξ αρχής παίζει με τις ασυνείδητες επιθυμίες μας, γελοιογραφεί τον ψυχισμό του αχάριστου παιδιού, του πληγωμένου πατέρα, της γεροντοκόρης, τις μη εκπεφρασμένες επιθυμίες μας, την τραγικότητα του θανάτου, την φαντασίωση των γέρων ότι παραμένουν νέοι, τα διλήμματα των γερόντων να μοιάσουν ή όχι στα νεωτερικά πρότυπα, την ελπίδα για σεξουαλικότητα μέχρι της τελευταίας αναπνοής, τις ψευδαισθήσεις της μεγαλοκοπέλας που φαντασιώνεται πως ακόμα είναι επιθυμητή, την γελοιοποίηση της εκπόρνευσης, που η σημερινή ζωή προσπαθεί να περάσει ως κανονικότητα, καθώς και πώς αυτό εισπράττεται από τον περίγυρο, την ερωτική μειονεξία που προσπαθεί να μεταμφιεστεί ή να κρυφτεί, την σκληρότητα και αλαζονεία του εξουσιάζοντος και την ανημπόρια εκείνου που δεν έχει πια κανένα στήριγμα.
Όλα τα περιγράφει ο Αρκάς με χειρουργική ακρίβεια, χωρίς να παίρνει θέση υπέρ ή κατά.
ΚΑΙ φυσικά ΔΕΝ είναι κυνικός.
Είναι παρατηρητής!
Το τελευταίο διάστημα το χιούμορ του πηγάζει από την μαζική βεβαιότητα του νεοέλληνα ότι η οικονομική κρίση οφείλεται σε κάποιους άλλους, σε κάποια εξωχώρια κέντρα, ενώ η δική μας συμμετοχή είναι επουσιώδης...
Ο Αρκάς δεν ενστερνίζεται αυτήν την άποψη.
Την χλευάζει με πικρία, βέβαιος οτι βρισκόμαστε σε λαβύρινθο και έχουμε χάσει τον μίτο, πράγμα που εξαγριώνει τους θιασώτες της απόλυτης βεβαιότητας, ιδιαίτερα εκείνους που προσδοκούν τον από μηχανής θεό, κάπου από μακριά, χωρίς επακόλουθα, χωρίς ποινή.
Ο Αρκάς πρέπει να είναι μεταξύ εξήντα πέντε και εβδομήντα ετών, αν σκεφτεί κανείς οτι ξεκίνησε να βγάζει κόμικς στην δεκαετία που η μητέρα μου φοιτούσε στο πανεπιστήμιο και από το γεγονός οτι εκείνη τον έβρισκε ήδη ώριμο μέσα από τα γραπτά του.
Πιθανολογώ πως είναι καταξιωμένος επαγγελματικά από το γεγονός οτι ποτέ δεν μπήκε στον πειρασμό να αποκαλύψει την αληθινή του ταυτότητα.
Μάλλον αυτή η αποκάλυψη θα τον εμπόδιζε στην άσκηση του επαγγέλματός του, που ίσως είναι ανθρωπιστικό, όπως εξομολογητής ανθρωπίνων μυστικών, απόρρητων, κρυμμένων καλά.
Πιστεύω πως είναι ψυχίατρος, ψυχοθεραπευτής πιθανότατα.
Ξέρει επίσης τις συνθήκες των φυλακών, και δη πράγματα που η κοινότητα των ανθρώπων αγνοεί: όπως τις φοβερές συνθήκες υπό τις οποίες ζουν οι κατάδικοι.
Άρα έχει ζήσει εκεί, ως ψυχίατρος, για κάποιο τουλάχιστο διάστημα.
Από μερικά στοιχεία που έχει αφήσει να διαβλέψουμε μέσα από τα κόμικς του, πιθανολογώ πως είναι υπερτασικός.
Σκιαγραφεί άριστα την σημερινή εναντιωματική, αλλά παρά ταύτα στενή, σχέση πατέρα- παιδιού. Άρα ή έχει οικογένεια ή αυτό οφείλεται στην επαγγελματική εμπειρία του.
Η σχέση του με το έτερο φύλο είναι εξαιρετική.
Είναι θαυμάσιος ανατόμος των μυστικών, των φοβιών, των ελπίδων, των προκαταλήψεων του σημερινού ανθρώπου, των ενοχών, πράγματα που ασφαλώς θα τον κάνουν αγαπητό και γοητευτικό συνομιλητή και σύμβουλο ψυχών.
Τί περισσότερο χρειάζεται για να αγαπηθεί;
Δηλαδή είναι ένας εξαίρετος ηθογράφος, ένα αστείρευτο πνεύμα λιτό, ακάματο, με μεγάλο ήδη έργο.
Κάποτε θα είναι κλασικός ο Αρκάς, όταν κάποιος θα προσπαθήσει να περιγράψει τα νέα ήθη που προσπαθούν να υποκαταστήσουν τα παλιά.
Τότε το έργο του Αρκά θα μπαίνει στις βιβλιογραφικές αναφορές .
Σε αντίθεση με το ανύπαρκτο έργο των θρασύτατων και κακεντρεχών κατηγόρων του.
Ο Αρκάς, εξ αρχής παίζει με τις ασυνείδητες επιθυμίες μας, γελοιογραφεί τον ψυχισμό του αχάριστου παιδιού, του πληγωμένου πατέρα, της γεροντοκόρης, τις μη εκπεφρασμένες επιθυμίες μας, την τραγικότητα του θανάτου, την φαντασίωση των γέρων ότι παραμένουν νέοι, τα διλήμματα των γερόντων να μοιάσουν ή όχι στα νεωτερικά πρότυπα, την ελπίδα για σεξουαλικότητα μέχρι της τελευταίας αναπνοής, τις ψευδαισθήσεις της μεγαλοκοπέλας που φαντασιώνεται πως ακόμα είναι επιθυμητή, την γελοιοποίηση της εκπόρνευσης, που η σημερινή ζωή προσπαθεί να περάσει ως κανονικότητα, καθώς και πώς αυτό εισπράττεται από τον περίγυρο, την ερωτική μειονεξία που προσπαθεί να μεταμφιεστεί ή να κρυφτεί, την σκληρότητα και αλαζονεία του εξουσιάζοντος και την ανημπόρια εκείνου που δεν έχει πια κανένα στήριγμα.
Όλα τα περιγράφει ο Αρκάς με χειρουργική ακρίβεια, χωρίς να παίρνει θέση υπέρ ή κατά.
ΚΑΙ φυσικά ΔΕΝ είναι κυνικός.
Είναι παρατηρητής!
Το τελευταίο διάστημα το χιούμορ του πηγάζει από την μαζική βεβαιότητα του νεοέλληνα ότι η οικονομική κρίση οφείλεται σε κάποιους άλλους, σε κάποια εξωχώρια κέντρα, ενώ η δική μας συμμετοχή είναι επουσιώδης...
Ο Αρκάς δεν ενστερνίζεται αυτήν την άποψη.
Την χλευάζει με πικρία, βέβαιος οτι βρισκόμαστε σε λαβύρινθο και έχουμε χάσει τον μίτο, πράγμα που εξαγριώνει τους θιασώτες της απόλυτης βεβαιότητας, ιδιαίτερα εκείνους που προσδοκούν τον από μηχανής θεό, κάπου από μακριά, χωρίς επακόλουθα, χωρίς ποινή.
Ο Αρκάς πρέπει να είναι μεταξύ εξήντα πέντε και εβδομήντα ετών, αν σκεφτεί κανείς οτι ξεκίνησε να βγάζει κόμικς στην δεκαετία που η μητέρα μου φοιτούσε στο πανεπιστήμιο και από το γεγονός οτι εκείνη τον έβρισκε ήδη ώριμο μέσα από τα γραπτά του.
Πιθανολογώ πως είναι καταξιωμένος επαγγελματικά από το γεγονός οτι ποτέ δεν μπήκε στον πειρασμό να αποκαλύψει την αληθινή του ταυτότητα.
Μάλλον αυτή η αποκάλυψη θα τον εμπόδιζε στην άσκηση του επαγγέλματός του, που ίσως είναι ανθρωπιστικό, όπως εξομολογητής ανθρωπίνων μυστικών, απόρρητων, κρυμμένων καλά.
Πιστεύω πως είναι ψυχίατρος, ψυχοθεραπευτής πιθανότατα.
Ξέρει επίσης τις συνθήκες των φυλακών, και δη πράγματα που η κοινότητα των ανθρώπων αγνοεί: όπως τις φοβερές συνθήκες υπό τις οποίες ζουν οι κατάδικοι.
Άρα έχει ζήσει εκεί, ως ψυχίατρος, για κάποιο τουλάχιστο διάστημα.
Από μερικά στοιχεία που έχει αφήσει να διαβλέψουμε μέσα από τα κόμικς του, πιθανολογώ πως είναι υπερτασικός.
Σκιαγραφεί άριστα την σημερινή εναντιωματική, αλλά παρά ταύτα στενή, σχέση πατέρα- παιδιού. Άρα ή έχει οικογένεια ή αυτό οφείλεται στην επαγγελματική εμπειρία του.
Η σχέση του με το έτερο φύλο είναι εξαιρετική.
Είναι θαυμάσιος ανατόμος των μυστικών, των φοβιών, των ελπίδων, των προκαταλήψεων του σημερινού ανθρώπου, των ενοχών, πράγματα που ασφαλώς θα τον κάνουν αγαπητό και γοητευτικό συνομιλητή και σύμβουλο ψυχών.
Τί περισσότερο χρειάζεται για να αγαπηθεί;
Δηλαδή είναι ένας εξαίρετος ηθογράφος, ένα αστείρευτο πνεύμα λιτό, ακάματο, με μεγάλο ήδη έργο.
Κάποτε θα είναι κλασικός ο Αρκάς, όταν κάποιος θα προσπαθήσει να περιγράψει τα νέα ήθη που προσπαθούν να υποκαταστήσουν τα παλιά.
Τότε το έργο του Αρκά θα μπαίνει στις βιβλιογραφικές αναφορές .
Σε αντίθεση με το ανύπαρκτο έργο των θρασύτατων και κακεντρεχών κατηγόρων του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου