Η Εισβολή των γραφομανών, Αποσπάσματα

Basilis Laliotis

Η Εισβολή των γραφομανών, Αποσπάσματα
του Alain Filkiencraut
...ποτέ τόσοι πολλοί εκδότες δεν εξέδωσαν τόσο πολλά έργα... πρόκειται για το χάος στην πολιτεία των γραμμάτων που μέχρι πριν λίγο ακόμη ήταν τόσο αριστοκρατική. Μερικοί σπάνιοι εκλεκτοί παρουσίαζαν τη μεγαλοπρεπή πραμμάτεια του ύφους τους, μπρος σ' ένα βουβό, γεμάτο θαυμασμό μυημένο κοινό. Όμως να τώρα που ένα γενικευμένο επιδημικό "θέλω να γράψω" κυριεύει τον κόσμο... Ενώ οι εκκλησίες υφίστανται μια τρομερή κρίση στρατολόγησης, η γραφή γνωρίζει το αντίθετο σύμπτωμα: την πλημμυρίδα των προσηλυτισμών.
Ο Μίλαν Κούντερα... έχει βρει ένα όνομα για το νέο μυστικισμό: γραφομανία. Προαναγγέλλει ακόμη τη μέρα , όχι τόσο μακρινή άλλωστε, όπου μες στην παγκόσμια κουφότητα και ασυνεννοησία ο "Κάθε άνθρωπος θα ξυπνήσει συγγραφέας"...
Αναμφίβολα λιγότερο η αταξία παρά η κοινοτοπία σπρώχνει στο γράψιμο: το καθημερινό βαλμένο σε λέξεις γίνεται ενδιαφέρον, το τετριμμένο εμφανίζεται μοναδικό, και η καθημερινή ζωή ξεφεύγει από την καθαρή ασημαντότητά της. Μια γραφτή μετριότητα δεν είναι πια μετριότητα...
Ἡ φόρμα κοστίζει ακριβά , λέει ο ποιητής. Είναι αναντίρρητο όμως ότι αποδίδει πάρα πολλά. Την αθανασία; Ω! όχι. Η εποχή μας δεν είναι τόσο φιλόδοξη... θα μας πίεζε να αντιμετωπίσουμε το πιο επείγον: θα μας πίεζε ίσως να πάρουμε μιαν εγγύηση απέναντι στο θάνατο, αν είχαμε την προηγούμενη εγγύηση να έχουμε πραγματικά ζήσει. Το κενό των νεκρών χρόνων είναι πολύ πιο τρομαχτικό από το νεκρό μέλλον κι αυτή την αγωνία εξορκίζουν πολλοί γράφοντας...
Τα λογοτεχνικά κείμενα σήμερα τιμούν μόνο το όνομα του δημιουργού τους... να μιλάς για έμπνευση , για έκφραση για ταλέντο... στο βάθος λίγο μας ενδιαφέρει. Από τότε που βασιλεύει το κριτικό σχόλιο, το έργο έχει μονάχα έναν ήρωα το συγγραφέα, αυτός εγκωμιάζεται και σ'αυτόν προσφέρεται η κολακεία.... όμως το όνειρο όλων μας να γράψουμε ένα αληθινό βιβλίο, ένα κείμενο που θα μας υπαγόρευε μια εσώτερη αναγκαιότητα... είν ένα όνειρο καταδικασμένο να'ναι απρόσιτο. Τα πιο δυνατά έργα γεννούν επίσης τις πιο ηλίθιες παρορμήσεις...
Το πανηγύρι τέλειωσε και αλλάξαμε από φόβο. Η πιο σοβαρή απειλή δεν είναι η μη επικοινωνία, αλλά η ανωνυμία. Δεν πρόκειται πια τόσο στο να διαλυθείς με τα όντα του εξωτερικού κόσμου αλλά στο να υπάρχεις απέναντί τους.

Η γραφομανία είναι το πάθος ενός καιρού
όπου ο καθείς γίνεται ο κήρυκας του ονόματός του
κι αντιστέκεται υπεράνω όλων στο δικό του εκμηδενισμό.
Μετάφραση Τασία Χατζή.
Υ.Γ. Προεξαγγελτικό κείμενο του 1980. Περιμένει στη γωνία, πολλά ανθρωπάκια με την ιδιότυπη αυτή αρρώστια, και περιλαμβάνει "συγγραφείς" δημοσιογράφους πολιτιστικών" (συχνά είναι και τα δύο)... διάφορους παπάρες του διαδικτύου που την έχουν δει κατά καιρούς κριτικοί λογοτεχνίας... και άλλα γραφικά παράσιτα της ανάγνωσης...

Μου αρέσει!

Κοινοποιήστε