Γιά την έμπνευση
Μία γρήγορη απάντηση για όσους με ρωτάνε, για τήν έμπνευση στην μουσική.
Είναι πραγματικά απλό και καθόλου μεγαλειώδες η συναρπαστικό, τό να γράψεις μια καλή μελωδία, μια καλή μουσική, ένα τραγούδι.
(Που θα αντέξουν στον χρόνο).
Κανέναν ρόλο δεν παίζουν τα τοπία, τα ταξίδια, τα δειλινά και οι θέες.
Πρέπει να μείνεις μόνος, να βγάλεις όλον τον «κόσμο» απ’ το μυαλό σου (άγχη, φοβίες, πρέπει, υποχρεώσεις, συγγενείς, φίλους κλπ) καί να σπρώχνεις συνέχεια τόν "τεμπέλη" εαυτό σου, να καθίσει στο πιάνο η στήν κιθάρα, η σε όποιο άλλο όργανο, σε αναπαύει.
Μετά παίζεις, παίζεις, παίζεις ότι σούρθει, μέχρι να αναγνωρίσεις στα παιξίματά σου, μιά καινούργια αλλοιώτικη μελωδία, κάτι διαφορετικό.
Εκεί, για μένα παίζει ρόλο το δάκρυ. Είναι η αναγνώριση του «δώρου» που έρχεται.
Εκεί, δεν παίζει κανένα ρόλο η γνώση, η δεξιοτεχνία καί οί όποιες, σπουδές σου.
Γιατί σε εσένα καί όχι σε κάποιον άλλον μουσικό, πολλές φορές καλύτερο σου; γιατί ένας γεννιέται όμορφος καί άλλος άσχημος; έξυπνος η βλάξ; εγκληματίας η άγιος;
Πιστεύω, ότι ό Θεός είναι πού δίνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά
η δώρα.
Επίσης πιστεύω ότι, όταν δούμε το "εργόχειρο" από την πάνω μεριά,
θα καταλάβουμε, όλες τίς άσχημες κλωστές και κακοτεχνίες, της κάτω.
Όλα τα γιατί, θα γίνουν διότι.
Τελικά καπως ποιό "ποιητικά", η έμπνευση έρχεται σέ ένα παιδί
που δε θέλει νάναι μόνο του. Φοβάται. Καί ζητάει παρηγοριά.
Είναι πραγματικά απλό και καθόλου μεγαλειώδες η συναρπαστικό, τό να γράψεις μια καλή μελωδία, μια καλή μουσική, ένα τραγούδι.
(Που θα αντέξουν στον χρόνο).
Κανέναν ρόλο δεν παίζουν τα τοπία, τα ταξίδια, τα δειλινά και οι θέες.
Πρέπει να μείνεις μόνος, να βγάλεις όλον τον «κόσμο» απ’ το μυαλό σου (άγχη, φοβίες, πρέπει, υποχρεώσεις, συγγενείς, φίλους κλπ) καί να σπρώχνεις συνέχεια τόν "τεμπέλη" εαυτό σου, να καθίσει στο πιάνο η στήν κιθάρα, η σε όποιο άλλο όργανο, σε αναπαύει.
Μετά παίζεις, παίζεις, παίζεις ότι σούρθει, μέχρι να αναγνωρίσεις στα παιξίματά σου, μιά καινούργια αλλοιώτικη μελωδία, κάτι διαφορετικό.
Εκεί, για μένα παίζει ρόλο το δάκρυ. Είναι η αναγνώριση του «δώρου» που έρχεται.
Εκεί, δεν παίζει κανένα ρόλο η γνώση, η δεξιοτεχνία καί οί όποιες, σπουδές σου.
Γιατί σε εσένα καί όχι σε κάποιον άλλον μουσικό, πολλές φορές καλύτερο σου; γιατί ένας γεννιέται όμορφος καί άλλος άσχημος; έξυπνος η βλάξ; εγκληματίας η άγιος;
Πιστεύω, ότι ό Θεός είναι πού δίνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά
η δώρα.
Επίσης πιστεύω ότι, όταν δούμε το "εργόχειρο" από την πάνω μεριά,
θα καταλάβουμε, όλες τίς άσχημες κλωστές και κακοτεχνίες, της κάτω.
Όλα τα γιατί, θα γίνουν διότι.
Τελικά καπως ποιό "ποιητικά", η έμπνευση έρχεται σέ ένα παιδί
που δε θέλει νάναι μόνο του. Φοβάται. Καί ζητάει παρηγοριά.
Καί τήν βρίσκει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου