Τη νύχτα που άνοιξα τ' άλλο μπαλκόνι, χάρηκα αρκετά, πολύ!
Ήθελα να γράψω...
"Χρόνια και Ζαμάνια!"...
Δεν το έκανα, μη με περάσουν για φάντασμα!...
Χαμογέλασα μόλις, πέτυχα αυτή την σύμπτωση:
***
Χρόνια και Ζαμάνια
Νάνος Βαλαωρίτης
- Από το ποιητικό έργο " Ήλιος ο Δήμιος μιας Πράσινης Σκέψης", Εκδόσεις Καστανιώτη
Δεν κατάλαβα διόλου πως πέρασε ο καιρός
Ήθελα να γράψω...
"Χρόνια και Ζαμάνια!"...
Δεν το έκανα, μη με περάσουν για φάντασμα!...
Χαμογέλασα μόλις, πέτυχα αυτή την σύμπτωση:
***
Ο χρήστης Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis) κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Marie Wilson-Βαλαωρίτη.
Χρόνια και Ζαμάνια
Νάνος Βαλαωρίτης
- Από το ποιητικό έργο " Ήλιος ο Δήμιος μιας Πράσινης Σκέψης", Εκδόσεις Καστανιώτη
Δεν κατάλαβα διόλου πως πέρασε ο καιρός
Εκ των υστέρων φαίνονται όλα αλλοιώτικα...
Δείτε περισσότερα
Νάνος Βαλαωρίτης
- Από το ποιητικό έργο " Ήλιος ο Δήμιος μιας Πράσινης Σκέψης", Εκδόσεις Καστανιώτη
Δεν κατάλαβα διόλου πως πέρασε ο καιρός
Εκ των υστέρων φαίνονται όλα αλλοιώτικα...
Δείτε περισσότερα
Νάνος Βαλαωρίτης
- Από το ποιητικό έργο " Ήλιος ο Δήμιος μιας Πράσινης Σκέψης", Εκδόσεις Καστανιώτη
Δεν κατάλαβα διόλου πως πέρασε ο καιρός
Εκ των υστέρων φαίνονται όλα αλλοιώτικα
Είχα μια μεγάλη ανάγκη να μάθω τα καθέκαστα
Έκανα πίσω ολοταχώς για να πάω πιο γρήγορα μπρος
Εκείνη με κοίταζε μ' ένα μάτι ανέκφραστο θολό
Ήμουνα απ' τους πρώτους που παραδέχτηκε πως είχε κάτι
Άρπαξα την τύχη μου απ' τα μαλλιά την ώρα που πνιγόταν
Την κάθισα στο σκαμνί και μου μίλησε με λέξεις
Οι περισσότερες λέξεις ήταν γνωστές μα πολλές ήταν άγνωστες
Πήρα λίγο πηλό κι έφτιαξα ένα κεφάλι για να σκεφτώ
Όταν το σκέφτηκα μου φάνηκε πολύ καλή ιδέα
Και προχώρησα χωρίς δισταγμό έως το τέλος
Το τέλος δεν ήρθε όπως όταν το περιμένει κανείς
...............................................................
Φωτογραφία: Ένα από τα εκπληκτικής φαντασίας και τεχνικής μη-συμμετρικά έργα της Υπερρεαλίστριας Ζωγράφου Marie Wilson-Βαλαωρίτη, (Παρίσι 1952-1954).
Η Marie Wilson-Βαλαωρίτη (1922-2017), σπουδαία υπερρεαλιστική ζωγράφος και κεραμίστρια, συνεργάστηκε στο στούντιο με τον Πικάσο.
Ανήκε στον κύκλο καλλιτεχνών όπως οι Αντρέ Μπρετόν, Βόλφγκανγκ Πάλεν, Αλμπέρτο Τζιακομέτι, Μάξ Έρνστ και Μαρσέλ Ντυσάν.
Έργα της εξετέθησαν από τον Αντρέ Μπρετόν στο Παρίσι.
Συμμετείχε στη σημαντική έκθεση στο Πομπιντού το 1991 για τους Υπερρεαλιστές καλλιτέχνες ενώ δημοσιεύθηκε σε πλήθος εκθέσεων, βιβλίων, περιοδικών και καταλόγων.
Είχα μια μεγάλη ανάγκη να μάθω τα καθέκαστα
Έκανα πίσω ολοταχώς για να πάω πιο γρήγορα μπρος
Εκείνη με κοίταζε μ' ένα μάτι ανέκφραστο θολό
Ήμουνα απ' τους πρώτους που παραδέχτηκε πως είχε κάτι
Άρπαξα την τύχη μου απ' τα μαλλιά την ώρα που πνιγόταν
Την κάθισα στο σκαμνί και μου μίλησε με λέξεις
Οι περισσότερες λέξεις ήταν γνωστές μα πολλές ήταν άγνωστες
Πήρα λίγο πηλό κι έφτιαξα ένα κεφάλι για να σκεφτώ
Όταν το σκέφτηκα μου φάνηκε πολύ καλή ιδέα
Και προχώρησα χωρίς δισταγμό έως το τέλος
Το τέλος δεν ήρθε όπως όταν το περιμένει κανείς
...............................................................
Φωτογραφία: Ένα από τα εκπληκτικής φαντασίας και τεχνικής μη-συμμετρικά έργα της Υπερρεαλίστριας Ζωγράφου Marie Wilson-Βαλαωρίτη, (Παρίσι 1952-1954).
Η Marie Wilson-Βαλαωρίτη (1922-2017), σπουδαία υπερρεαλιστική ζωγράφος και κεραμίστρια, συνεργάστηκε στο στούντιο με τον Πικάσο.
Ανήκε στον κύκλο καλλιτεχνών όπως οι Αντρέ Μπρετόν, Βόλφγκανγκ Πάλεν, Αλμπέρτο Τζιακομέτι, Μάξ Έρνστ και Μαρσέλ Ντυσάν.
Έργα της εξετέθησαν από τον Αντρέ Μπρετόν στο Παρίσι.
Συμμετείχε στη σημαντική έκθεση στο Πομπιντού το 1991 για τους Υπερρεαλιστές καλλιτέχνες ενώ δημοσιεύθηκε σε πλήθος εκθέσεων, βιβλίων, περιοδικών και καταλόγων.
Το τέλος έρχεται αναγκαστικώς! Χειμωνιάζει και κάνει ρεύμα. Δεν είναι για ανοιχτά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν ολίγοις, μιλάω για παλιές μου σελίδες στο Φεις. Επί της ουσίας, δεν καλύπτομαι σε καμία. Ίσως μια νέα τον καινούργιο χρόνο, είναι η καλύτερη λύση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω στον χρόνο, κάπως έτσι συμβαίνει και με τις κατά καιρούς φιλίες.
Οι αναμνήσεις είναι αναμνήσεις, άρρωστο να τις σέρνεις στο κάθε μέρα σου.
Είδωμεν, αν και δεν είναι απαραίτητο να υπάρχω εκεί.
Ούφ, με χαλάει πολύ το θέμα, τ' αφήνω!
Νά 'ναι γεροί όλοι, χαρούμενοι, να προχωράνε αισιόδοξα στην ζωή τους, δε μας χωρίζει τίποτ' άλλο, εκτός απ' τον πολύτιμο χρόνο μας!
Δε θέλω να χασομερώ, ούτε να με χασομεράνε, μεγαλώσαμε!