Είχα ένα πολυτελές και "βαρύ" δεματάκι...

Χωρίς προλόγους και επί της ουσίας.
Ξημέρωσε Σάββατο 9 Δεκέμβρη και η ώρα είναι 7 π.μ.
Απόψε δεν κοιμήθηκα...
Είχα ένα πολυτελές και "βαρύ" δεματάκι να ψαχουλεύσω... και μια ταινία για να δω.
Συγκινημένη αφάνταστα, πλημυρισμένη από ποικίλα συναισθήματα, να πω μόνο:
"ΕΥΓΕ" σε ΟΛΟΥΣ, ΕΚΕΙ στην Ζαγορά, για όσους βοήθησαν είτε πολύ, είτε λίγο, να ολοκληρωθεί όλο αυτό το τόσο "πλούσιο" έργο!
"ΕΥΓΕ" στον Συνεταιρισμό που πρωτοπορεί, που δίνει ψωμί στους κατοίκους και που "κρατάει" τους νέους εκεί!
9 ώρες μου πήρε, μόνο το ξεφύλλισμα των δύο τόμων!...
Δεν ξέρω πόσο θα μου πάρει να το διαβάσω, μεγάλο εμπόδιο το μέγεθός του και η πολυτέλειά του...!
Συλλεκτικότατοι τόμοι, δεν είναι για φθορές, ούτε για σημειώσεις!
"Άχ! να τα εκδόσουν και αλλιώς!" σκεφτόμουνα, στις προσπάθειές μου, μην το τσαλακώσω, μην το σκίσω, μην το λερώσω, κατά λάθος!
Ξέρω! Είναι για ενθύμιο, δεν είναι για "χειρισμούς" Κατερίνας!
Ξέρω όμως, πως θα την βρω την άκρη και θα αργήσει να πιάσει θέση σε μια απ' τις πολλές βιβλιοθήκες και στίβες του σπιτιού μου!
Θα μείνει κάτω απ' το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μου, μαζί με τα δώρα.
Είναι το δικό μου δώρο, με ότι στερήθηκα μια ζωή.
Το χωριό μου και την Ιστορία του!

Και η ταινία, "Με τα τσαπιά και με τα θ'κέλια...", συγκλονιστική!
ΕΥΓΕ και πάλι ΕΥΓΕ!
ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Υγ. Θα επανέλθω στο θέμα. Κράτημα βιαστικό, πρώτης συνάντησης έκανα.

Περισσότερα για το βιβλίο, "Ένας αιώνας συνεταιριστικής παράδοσης και αγώνα",  ΕΚΕΙ!